Even een berichtje uit het ziekenhuis

Het is nog nacht, wat is het dan toch akelig stil in een ziekenhuis…af en toe piepjes van een infuus dat op is. Iedereen wordt dan vervolgens wakker natuurlijk en iedereen wil meteen weten hoe laat het is, als je dan hoort dat het nog maar 5 uur is word je niet blij.
Naast me ligt sinds gisteren een turkse jongen die zo geopereerd gaat worden, dat moment is bij mij alweer 3 dagen geleden. Spannend, het gaat snel, had ik niet verwacht.

Gisteren mocht ik voor het eerst mn bed uit en het verband ging eraf. Het litteken lijkt mee te vallen, het loopt dwars over mijn hoofd in een vrij smalle lijn. Daar ben ik wel heel blij om, weer een zorg minder!
Waarschijnlijk mag ik morgen mijn haar en dus de wond wassen, eng vind ik het. Maar het schijnt normaal te zijn, ik zit mooi op schema zeggen ze. Nou dit was het dan wel weer, zo’n heel verhaal tikken op je mobiel valt niet mee, maar ik ben blij dat het zo kan.