Fysio enzo…

Zo aan het einde van de maand is het wel leuk om weer eens een update te geven…

Inmiddels ben ik hard aan de slag bij de Fysiopraktijk om te trainen op therapeutische basis. Ze worden er gek van me. Ik wil te veel, te snel. De snelheden die ze voor me instellen vind ik veel te laag, ik ben maar een half uurtje bezig etc. Aldoor denk ik gewoon de oude te zijn en wil ik ook op mijn oude sportniveau trainen maar helaas, dat moet ik niet doen en uiteindelijk merk ik dat ik het ook niet kán.
Op het moment zelf wel, ik ben er een ster in om over mijn grenzen heen te gaan, maar later heb ik spijt. Elke keer weer. Dan komt er de rest van de dag niks meer uit mijn handen en wil ik alleen nog maar slapen. Niet zo gezellig voor de rest hier in huis 😉
Ze leren me steeds beter kennen in de praktijk dus ik word flink getemperd. Het gaat goed! Ik merk nu al verbetering van mijn conditie. Allemaal nog maar minimaal natuurlijk, maar het begin is er.
Ik hoop uiteindelijk een beetje meer fut te krijgen door hier te ‘sporten’. Nog een beetje meer algehele lichamelijke verbetering en vermindering van mijn vermoeidheidsklachten. Ik ben er van overtuigd dat dat moet lukken met sporten, ik ga ervoor!

2 Weken geleden ben ik alsnog begonnen met het afbouwen van mijn huidige antidepressiva (AD). Het begin ging goed, ik merkte weinig verschil. Na een weekje hoopte ik zelfs een beetje dat mijn klachten fors verminderd waren en ik misschien wel helemaal van de AD af kon blijven.
Helaas, mijn lichaam had gewoon wat tijd nodig om het uit mijn lijf te krijgen, ik voel me inmiddels aardig klote, hoera! Gelukkig niet aldoor, vooral op momenten dat ik erg vermoeid ben. Het is nog te doen, al voel ik het erger worden. Dramatisch is het zeker niet, ik red me wel.

Over 2 weken staat er weer een bezoek gepland aan de psychiater, dan gaat hij beslissen met wel nieuw middel ik ga starten. Dan gaan we de boel weer opbouwen en hopen op weinig bijwerkingen. Het einddoel is natuurlijk een middel waarbij ik me goed voel én minder vermoeid zal zijn dan de afgelopen maanden.

18 Augustus staat de volgende controle MRI in het Elisabeth in Tilburg. Spannend weer. Het is een mooie dag, de verjaardag van mijn broertje, dus daar hoort een mooie uitslag bij! Duim je mee?

Waar ik mij nou trouwens zo over verbaas is dat er echt veel bezoekers hier zijn! Zeker nadat ik laatst aangaf hier wat minder te zullen schrijven. Dat maakt mij nieuwschierig. Wie lezen er hier allemaal? (Lees: ik vind dat hartstikke leuk!)
Kom op, maak mij blij en roep een keertje hallo in het reactievenster 🙂

Reacties

Debbie op 30-07-2011 10:24
Hallo!
Ik duim mee hoor .

op 30-07-2011 13:55
Hallo
Wij duimen ookmee.

Brenda op 31-07-2011 14:53
Ook wij duimen mee hoor en ik blijf je nog altijd een kanjer vinden!!

Elles op 06-08-2011 22:10
Tuurlijk duim ik! Zowel voor een goede uitslag van de MRI, als voor de beslissing van de psychiater. Ik hoop gewoon dat je je snel weer fijn en wat energieker voelt! En voor ik het vergeet: hallo!!