In voor- en tegenspoed
Vorig jaar december schreef ik bovenstaand citaat uit ‘1500 Hoofdzaken’ op mijn blog. Toen nog maar een paar maanden op weg naar herstel van de operatie. Toen al vreesde ik voor bovenstaande. Ik merkte de veranderingen en ja, het was een aanslag op onze relatie. Ik verandere in recordtempo van jonge blom naar een krakkemikkige, altijd vermoeide meid met wie iedereen altijd en overal rekening moest houden.
Desondanks lijkt onze relatie nu na bijna 2 jaar ziekte sterker dan ooit. We hebben het gered! De ergste ellende is voorbij, het is nu leven met de gevolgen, iets wat me goed afgaat vind ik zelf. M. is er nog niet, maar dat komt met een paar maanden hopelijk ook weer goed.
Een mooie reden om dit te vieren, een groot feest waarbij ik iedereen kan bedanken die me dierbaar is. Alle mensen die ons hebben gesteund en nog steeds soms wel dagelijks doen. De allerbelangrijkste persoon in deze is mijn maatje M. ‘In voor- en tegenspoed’ zeiden ze in 2004 tijdens de voltooïng van ons geregistreerd partnerschap.
Hij wás er, altijd.
Hoe kan ik hem nu beter vertellen hoeveel ik van hem hou, hoe dankbaar ik hem ben, en hoe graag ik de rest van mijn leven met hem wil delen?
Juist!
Afgelopen vrijdag heb ik hem naar een bijzondere locatie gelokt, de watertoren vlakbij ons huis. Bovenin, met uitzicht over ónze stad Breda heb ik hem ten huwelijk gevraagd.
Hij zei JA!
Volgend jaar gaan we dus de liefde en het leven vieren. Wat en hoe weten we nog lang niet. Maar wel dat het heel bijzonder wordt!