Afronding sportonderzoek

Vandaag is het officiële einde van het sportonderzoek waar ik een half jaar aan heb deelgenomen (zie blog ‘Het effect van fysieke training op geheugen en concentratie bij patiënten met een glioom’ van 28 november 2014). Ik sloot deze vandaag af met een inspanningstest bij het Sport Medisch Centrum in ’s-Hertogenbosch.
Afgelopen week is er ook weer een neuropsychologisch onderzoek bij mij afgenomen. Dit vooral om te kijken hoe het er nu voor staat met mijn geheugen en concentratie. De inspanningstest vandaag was uiteraard om mijn huidige conditie te meten en te vergelijken met een half jaar geleden.

Allereerst het neuropsychologisch onderzoek. Alhoewel ik de uitslagen (nog) niet persoonlijk heb gekregen, was er duidelijk verbetering merkbaar. Bijna alle testen gingen mij nu gemakkelijk af terwijl ik een half jaar geleden hier en daar behoorlijk hakkelde.
Het doel van dit onderzoek is om te kijken of fysieke training effect heeft op mijn cognitieve problemen, lichamelijke fitheid, vermoeidheid, stemming en de algemene kwaliteit van leven.
Wat betreft de cognitieve problemen kan ik dus met zekerheid zeggen, ja het heeft een positieve invloed!

En dan de sporttest. De resultaten waren verbluffend!

Mijn maximale vermogen (kracht) ging van 1,7 Watt/kg naar 2,1 Watt/kg.
Dit is voor iemand voor mijn leeftijd nog steeds zeer weinig. Het zou tussen de 2,7 en 3,7 moeten liggen.
De VO2 meting (de hoeveelheid zuurstof die het lichaam opneemt via de longen, naar het bloed en vervolgens naar de spieren) gaf een half jaar geleden 21 ml/min/kg aan, en nu 26 ml/min/kg.

Dit zijn vrij grote verbeteringen, al blijft het algemene resultaat laag, maar dat is ook inherent aan mijn gezondheid/ziektebeeld.
De VO2 waarde zou in mijn geval bijvoorbeeld  tussen de 34 en 42 moeten liggen. Nu lig ik op het niveau van een actieve vrouw van 50-60 jaar.
Bij een waarde van 17 kun je net overleven zonder ook maar enige extra inspanning te kunnen doen. Even simpel gezegd, elk punt dat daarbij komt geeft je de mogelijkheid iets extra’s te doen dan alleen ademen.
Mijn waarde lag een half jaar geleden op 21, dat is dus zeer weinig en geeft aan hoe beperkt mijn leven was/is. Nu ligt het door fanatiek sporten op 26. Bij zulke lage waarden is elke extra punt een vreselijk groot verschil op je kwaliteit van leven.

Heel erg goed nieuws dus! Het jammere ervan is echter dat ik de extra punten voor een groot deel gebruik om te kunnen sporten. In de praktijk merk ik er dus niet heel erg veel van, maar de eindconclusie is toch wel dat dit leven wat ik nu leid veel beter is voor mijn lichaam en dus gezondheid.
Ik had heel erg gehoopt dat ik mijn dagelijkse siësta in de ban kon doen, maar dit is helaas nog steeds bijna elke dag nodig. Ja, ik ben een stuk fitter en daardoor heb ik ongetwijfeld meer energie gekregen. Maar door het sporten drie keer per week lever ik juist dáár ook weer een hoop energie in. Ik merk er dus weinig van. Als ik nu zou stoppen met dat sporten zou ik zeker meer kunnen. Maar ik heb het dus juist nodig om zo fit te zijn als ik nu ben. Ingewikkeld 🙂

Ik vond het erg interessant om aan dit onderzoek mee te werken en ben veranderd naar een redelijk sportief persoon. Ik ga er lekker mee door en hoop dat het mij in de toekomst toch nog meer resultaten brengt!
Nu is het wachten op de officiële uitslag van het onderzoek. Dit kan helaas tot zelfs een jaar duren. Zodra het bekend is zal ik het hier zeker plaatsen. Mochten er intussen mensen zijn die ook hebben meegedaan, dan lees ik graag hoe het jou is vergaan!