Dip

Het was/is een week van confrontaties.. Dat kale bolletje waarover ik de vorige keer nog schreef dat het best meeviel laat me nu telkens de stuipen op het lijf jagen als ik het zie in de spiegel.

Ik ben ècht ziek. En nee het is niet zomaar een griepje. Kanker. Gatverdamme waarom ik?

Ik ging deze week voor het eerst naar een oncologisch fysiotherapeut. Mijn lijf fit maken en houden voor ik de chemo in ga. Voor het eerst ging ik met mijn vreselijke mutsje de deur uit omdat ik mijn pruik niet voor de rest van de dag zweterig wilde maken.

Loop je daar…ohnee ik ging op de fiets. Helm er overheen, dan valt hij minder op. Die vreselijke helm die ik ook zo verafschuw. Kankermuts, fietshelm. Je bent gewoon een ziek persoon en iedereen ziet het.

Ik koos voor een fysiopraktijk in de wijk zodat ik er ook in mindere dagen makkelijk kan komen. Het onvermijdelijke daarvan gebeurde dan ook. Ik kwam ook bekenden tegen. Met mijn vreselijke muts.

Toen kwam er ook nog een griepje opzetten waardoor ik al 3 hele dagen slaap en mij afsluit van de rest van de wereld (hoef ik tenminste niet naar buiten met die stomme muts!)

Life sucks.