Hoe het gaat?

Kut.

Iets anders kan ik er niet van maken. De vermoeidheid is nu zo erg dat ik constant lig te slapen. Is het een bijwerking van de Procarbazine? Ik hoop het. Want dat slikte ik gisteren weer voor het laatst. Volgende week donderdag naar het ETZ voor het Vincristine infuus en dan 4 weken niks ( op een spannende MRI na).

De hele dag slapen is op zich goed te doen. Lekker zelfs. Ik slaap nu zo’n 15 van de 24 uur. Maar, om 5 uur wordt het ineens spits, want dan komt onze dochter thuis, moet er gekookt worden, eten, afwassen, naar bed brengen. Dat is gruwelijk vermoeiend tov de rest van de dag. Ik kan dan niet de moeder zijn die ik wil zijn.

Bovendien begint ze nu ook de negatieve dingen te merken. In het begin vond ze het hartstikke leuk. Elke dag ergens anders spelen! Nu zegt ze steeds vaker “ik wil gewoon thuis zijn mam. Ik wil dat vriendinnetjes ook eens bij míj komen spelen”.

Dat doet pijn. Dat vind ik momenteel eigenlijk nog het ergste van alles. Zij moet lijden terwijl ik degene ben die ziek is…

Dan ga je denken naar oplossingen, praat erover met bekenden. Dingen verspreiden over de dag, dat is het! Boodschappen in de ochtend, koken in de middag. Het scheelt zóveel. Maar uiteindelijk doe je het dan toch weer niet. Te moe. Je beland op de bank en word 3 uur later wakker rond etenstijd. Eet een boterham en valt weer in slaap.

Ik weet zo goed hoe het moet, maar heb er de puf gewoon niet voor. Mensen bieden aan boodschappen voor je te doen, maar daar voel je je dan weer te goed voor op de een of andere manier.

Wat een gedoe….Nou ja, weltruste.

Reacties