EINDE

Ruim 2 maanden verder, veel gebeurd.

Afgelopen week waren er 2 die zeiden “Waarom schrijf je niks meer?” Nou ja, ik ben gewoon moe, steeds moeier en moeier. Ik word er gek van. Bij deze, DE blog!

De start van kuur 3 was al spannend. Mijn bloedwaardes waren te slecht, dus werd de kuur 2 weken uitgesteld en de dosis verlaagd. Ditzelfde gold voor kuur 4. Nog meer verlaging, en ook nog vermoeider. Hele dagen slapen, nergens meer zin in qua eten, behalve koolhydraten.

Tussendoor brak ik mijn enkelband en moest ik heel veel met mijn pootje omhoog liggen. Mijn partner kreeg een gal aanval en moest daarvoor met spoed geopereerd worden. Onze vakantie was fantastisch (not).

Afgelopen week kreeg ik een MRI scan (de 25^e!!!). Op het oog is er geen vergroting van de tumor te zien, maar dat was ook niet het plan. Het doel was stagnering. En dat is het. Dus op dat gebied een dikke duim ? Bloed weer getest, dat was niet best, maar dat ben ik nu wel gewend dat er extra rustperiode nodig is. Maar de vermoeidheid is zo groot dat we het wel best vinden zo. De oncoloog en de neuroloog waren het daar volledig mee eens. Dus we houden het bij deze 4 kuren.

De meesten blijken af te haken op dit moment en er zijn er maar weinig die de 6 voorgeschreven kuren halen.
En waarom 6? Niemand weet het. Er is te weinig onderzoek gedaan. Alleen op 6 kuren. Maar als je uiteindelijk kijkt hoe het in de praktijk gaat, haken de meesten af op 4 vanwege de zwaarte van de kuur.

Nu dus gestopt en weer op gaan krabbelen. Dat kan nog zo`n jaar gaan duren, dus verwacht momenteel niet teveel van me.

Wij zijn ontzettend blij met deze beslissing, het voelde vanmiddag al alsof ik fitter was  ?
Nu is het wachten tot mijn haar eindelijk een beetje fatsoenlijk gaat groeien en ik weer normaal kan eten, maar bovenal: weer leuke dingen kan doen met mijn gezin (en shoppen!!).

Reacties