Daar ben ik weer…
Vandaag, precies een maand na mijn laatste bestraling kan ik zeggen, het gaat goed! Tijdens de bestralingsperiode ging het extreem goed. Ik zat daar in de wachtkamer telkens als jonge blom om mij heen te kijken naar al die andere mensen.
‘Ach wat zielig, ze hebben kanker. Wat voor soort zouden ze hebben? Vinden ze het eng? Waar komen ze vandaan?’ En zo verder.
Mijzelf zag ik niet als patiënt. Nee bij mij is het allemaal niet zo erg. Vaak kwam ik lachend binnen, had een hoop lol met de laboranten.
Toen was ik ineens door mijn behandelingen heen en dacht ik ‘goh wat jammer, nu zie ik ze niet meer’. Mijn dagelijkse ‘uitje’ was ik kwijt.
En toen ineens, een week of 2 á 3 geleden hakte het erin. Mijn hoofd kaal geschoren.
Kanker. Ik heb kanker. Ik ben óók 1 van hen.
Vorige week ging ik voor het eerst sporten onder begeleiding van een oncologisch fysiotherapeut. Sta ik daar met mijn mutsje op mijn kop. Afijn, daar had ik al over gesproken…
Deze week stond bol van afspraken in het ETZ. MRI, bloedonderzoeken, oncoloog, internist. Wij dachten dat de chemo nog wel even zou duren en hadden bedacht dat we het liefst 1 januari wilden starten. Lekker na de feestdagen, nog even alles normaal. Toen we echter plaatsnamen achter het bureau van de verpleegkundige die ons begeleid, bleek dat ik aanstaande donderdag al zal moeten starten.
Slik.
En weer naar huis om vervolgens vandaag terug te gaan. Thuis hadden we er goed over nagedacht. Onze dochter is nu 7,5. Die heeft al zoveel te verduren. Wellicht is dit haar laatste échte Sinterklaas. Die willen we nog even op de echte ouderwetse manier vieren. Daardoor hoeven we de eerste kuur ook maar 2 weken uit te stellen. En dat vonden de artsen geen probleem.
Dus… Donderdag 7 december ga ik starten. Het is een heel schema wat ik ga volgen. 3 Soorten chemo.
– De eerste pil (Lomustine) neem ik ’s avonds in en dat is hoogstwaarschijnlijk ook degene waar ik het meeste van ga merken (en dat duurt een paar weken).
– Dan een week rust.
– En na die week naar het ETZ voor een ander soort chemo (Vincristine) wat via een infuus ingebracht wordt. Tegelijkertijd start ik voor 14 dagen lang met wéér een andere soort chemo (Procarbazine).
– Een week rust.
– In de week erop weer het infuus.
Als we dit allemaal hebben gedaan volgt er een periode van 4 weken rust.
Dat is dan 1 kuur, en als alles goed gaat krijg ik 6 van deze kuren en daar ben ik dan dus ongeveer een jaar mee zoet.
Even een mooie afsluiter: normaliter ga ik altijd heel zenuwachtig naar het ziekenhuis voor de uitslag van een MRI. Vandaag was ik totaal vergeten dat ik die nog zou krijgen van afgelopen woensdag.
Van te voren was ons verteld dat de bestralingen en chemo niet bedoeld waren om de tumor kleiner te krijgen (die kans was namelijk echt ontzettend klein, maar echt gewoon om hem stabiel te houden).
Zegt de neurologe heel nuchter met de beelden erbij: “Kijk, hij is (iets) kleiner geworden”.
Nou jaa!!! Wij gingen echt zó vrolijk het ziekenhuis uit!
Kom maar op met die chemo, wij gaan vanavond uit eten. Wat een heerlijke dag ?
Hoi hoi
vervelend voor je dat je nog niet kan starten vanwege griep. Ik volg je al een behoorlijk tijdje, want we zitten in hetzelfde schuitje. Alleen ben ik 3 jaar geleden alleen geopereerd en heb ik geen nabehandelingen gehad. In september zagen ze toch weer wat groeien, dus nu de nabehandelingen van 3 jaar geleden. Het was fijn om jou blog te lezen, want je was net voor mij. Doordat je schreef dat je misschien toch enigszins spijt had dat je je haar had afgeschoren heb ik dat niet gelijk gedaan, want ook ik had die neiging. Wie weet ga ik je nu dus voor. Ik start 2 januari. ( als het goed is) Ik wens je heel veel beterschap. (Eerst voor je griep) en sterkte met de chemo. Zet hem op.
groetjes
Wendy (mijn dochter is 5)