Live vanuit Kempenhaege [2]

Dag 15!

Het gaat eigenlijk gewoon hartstikke goed! Ik heb weinig tot geen bijwerkingen gehad en die verwacht ik nu eerlijk gezegd ook niet meer.

Ik zit al op de max qua nieuwe medicatie, alleen de oude die vervangen moest worden, daar slik ik nog een beetje van. Het plan is om a.s. woensdag nog een stapje daarin terug te gaan, en dan zou ik zaterdag op 0 uitkomen.

Spannend!

De dienstdoende neurologe deelde mij net mee dat ik waarschijnlijk vrijdag naar huis mag, hoera!!

We hebben inmiddels een leuke groep, veel lol met elkaar. Allemaal vrouwen momenteel, in de leeftijd van 20 tot 80 jaar. Af en toe zijn er wat strubbelingen, en afgelopen vrijdag liep het tussen mij en een jongen van de leiding even helemaal uit de hand, maar dat is inmiddels gelukkig uitgepraat.

Ook is het ‘fijn’ om met mensen te praten die dezelfde angsten hebben en weten hoe het is om met epilepsie te moeten leven. ‘Het kan altijd erger’ is mijn motto hier. Thuis ben ik DE patiënt in mijn omgeving, hier 1 van de velen. Ook als je hoort hoe vaak sommigen al zijn gevallen (met allerlei botbreuken van dien) valt het bij mij ergens nog wel mee…

Er wordt mij gevraagd of ik al iets merk van de nieuwe medicijnen. Verbetering of wat dan ook. Dat valt nu helaas nog niet te zeggen. Pas na 8 weken werken de meeste medicijnen pas volledig en tegen die tijd zit ik al middenin het bestralingsproces. Daarna chemo, daar ook weer van herstellen… wanneer weten we het dus? Eigenlijk nooit. Maar we hopen op het beste van alle 3 deze grote dingen.

Nu op naar de laatste paar nachten en dan snel op naar de volgende stap, de bestralingen!