Live vanuit Kempenhaege

Nou daar zit ik dan. Dag 2 inmiddels. Gisterochtend moest ik me al om 9.00 uur melden, terwijl ik pas vanochtend de zaalarts te spreken kreeg, en er vanaf vanavond pas veranderingen in mijn medicatie plaats gaan vinden. Dat is wel jammer, maar het schijnt standaard zo te gaan.

Van tevoren had ik heel sterk het idee dat ik een soort van gevangenis in zou gaan. We lachten er maar om. Maar nu voelt het dus écht heel erg opgesloten.

Je moet het melden als je even naar je kamer gaat (om het hoekje van de gezamenlijke huiskamer), er hangt een infrarood camera boven mijn bed, je mag niet naar buiten, niet naar beneden, alles alleen onder begeleiding. Uiteraard heel erg logisch, want we zitten hier allemaal omdat we elk moment kunnen vallen, maar het voelt heel beklemmend. Deze regels gelden nu voor mij ook al, ook al gaan de risico’s bij mij pas op zijn vroegst vrijdag merkbaar zijn.

De lichtpuntjes zijn ‘het activiteitencentrum’ (1 tot 1,5 uur op een paar dagdelen in de week waar je je even helemaal uit kunt leven op creativiteit). En 2x per week een uurtje sporten onder begeleiding.

Van tevoren had ik hier nog niet zo’n hoge pet van op, maar eenmaal hier, wanneer je leeft van maaltijd naar maaltijd naar maaltijd naar bedtijd blijkt het toch best fijn te zijn. Net de gevangenis dus ?

Helaas is het sporten nu even niet omdat de gymjuf op vakantie is. Goede planning juf ?

Nou ja, zonder dollen…het had slechter gekund. Het personeel is leuk, de mensen zijn aardig, en heb je even geen zin om sociaal te doen dan ga je gewoon lekker lezen op je kamer. En er is free WiFi!!