Lotgenoten Breda e.o?

Af en toe f#%&kker ik in een vreselijk depressief gat. De ene keer vertellen ze je dat je ongeveer een jaar na de chemo wel zodanig hersteld bent dat je pas écht kunt zeggen hoe de rest van je leven gaat zijn. Ik wil niet zo zijn zoals nu, ik voel het niet, die verbetering. Op een ander moment zit ik helemaal fantastisch in mijn vel, keihard trainen, ik lijk het wel in me te hebben.

Heb je lotgenoten vroeg iemand me vanmiddag waar je mee kunt praten? Nou ja, eigenlijk niet. En ik mag en kan niet autorijden. Zijn er mensen uit de buurt, die ook die behoefte voelen, die mee willen denken. Die ook in dat gat hebben gezeten maar er weer uitgeklommen zijn?
Oligodendrocytoom gr.2
Chemo en bestraling
Hoge dosering voor epilepsie
Ergens intern om te switchen qua medicatie?
Second opinion ivm vermoeidheid?

Kopje koffie met een traan en een lach?