Het jaar 2010

Het afgelopen jaar is wel het zwaarste jaar van mijn hele leven geweest. Het bestond voornamelijk uit angst en onzekerheid. Niet alleen dat gelukkig, er was ook iets wat ons op de been hield en ons heel vaak ontzettend hard doet stralen, de geboorte van onze dochter! In het begin heb ik weinig kunnen genieten van mijn zwangerschap, we waren veel meer bezig met de komende operatie, al was die toen nog heel ver weg. We leefden van scan naar scan en elke keer zaten we daar weer te wachten met mijn dikke buik in die wachtkamer in dat stomme ziekenhuis. Ik vechtend tegen mijn tranen omdat ik het allemaal zo oneerlijk vond. M. laconiek met een krantje in zijn handen. Dat maakte mij weer kwaad omdat hij zo onverschillig leek te zijn, al was en is hij dat natuurlijk totaal niet. M. is mijn rots in de branding, hij sleept me er echt doorheen. Hij is positief op de momenten dat ik het even niet op kan brengen en vangt me op als ik het weer eens even helemaal niet meer zie zitten. Wat ben ik blij dat hij er is.

Vanaf februari hebben we ons redelijk neer kunnen leggen bij de situatie en hebben we toch nog een paar maandjes heerlijk genoten van mijn zwangerschap. De operatie kwam sneller dan verwacht, misschien maar beter ook, zo had ik minder tijd om me druk te maken. Gelukkig ging alles goed en is het me heel erg meegevallen. Het herstel ging sneller dan verwacht en iedereen was blij. Helaas bleef het niet goed gaan en is het gestagneerd in okt./nov. nadat ik nog tweemaal totaal onverwacht een epilepsieaanval kreeg. Deze aanvallen hebben behoorlijk wat extra klachten aangewakkerd. Hyperventilatie, zware medicatie en nog meer vermoeidheid, ik haat dat woord zo langzamerhand. De laatste weken ben ik niet het gezelligste gezelschap, alles maakt me somber, het voelt uitzichtloos. Ik probeer me goed voor te doen maar zelfs in gezelschap lukt dit me nu niet altijd meer.

Ik heb me het hele jaar behoorlijk afgezonderd van de buitenwereld. Ik heb veel moeite met het tonen van mijn emoties en ga daardoor mensen liever uit de weg dan dat ik ze opzoek. Het was een heel vermoeiend jaar. Psychisch heeft alles er behoorlijk ingehakt, dit kost me veel energie en brengt meer lichamelijke klachten met zich mee dan je misschien denkt. Op mijn werk is er een hoop veranderd zonder dat ik erbij was. Een nieuwe burgemeester, nieuwe wethouders, zelfs een nieuwe leidinggevende. Ik loop in huis met een alarm om mijn nek, net als de oudjes in het verzorgingstehuis. Alleen de deur uitgaan zonder een plaatje om mijn nek te hangen met daarop mijn medische gegevens kan niet meer. In bad gaan, alleen zwemmen, gezellig een wijntje drinken, het is er niet meer bij. Dat is natuurlijk niet zo erg maar door al die kleine dingetjes te noteren die je niet meer kunt of voortaan juist wel moet doen besef ik des te meer hoe mijn leven dit jaar is veranderd.

Het jaar is voorbij, gelukkig. Ik ga mijn best doen om van 2011 een veel beter jaar te maken. Deze blog moet wat opgevrolijkt worden met leuke verhalen over dingen die ik mee ga maken, waar ik mijn energie weer in ga steken: leuke dingen doen!

Daar waar de steekwoorden voor dit jaar bestonden uit: angst, onzekerheid en verdriet, wil ik er in 2011 het volgende van maken:

moed – oppakken – genieten!

Reacties