Nieuwe MRI
Maandag 28 oktober 2013
Na een zwaar weekend moeten we vroeg opstaan, té vroeg voor mijn doen.
We hebben lekkage gehad in de badkamer en al wekenlang hebben we bouwvakkers over de vloer die de badkamer compleet verruïneren en daarna weer restaureren.
Het heeft veel te lang geduurd, ik ben op. Afgelopen zaterdag is de klus eindelijk afgerond en gisteren is mijn moeder gearriveerd voor de grote schoonmaak. Het leidde me lekker af van wat me deze ochtend te wachten staat, dat dan weer wel.
Maar nu kan ik er echter niet meer omheen. Er staat me weer een MRI scan te wachten.
Vanwege een kapotte MRI scan duurt het enorm lang voor ik aan de beurt ben. Pas na 2 uur wachten mag ik naar binnen.
Eenmaal in de scan gaat het ook nog eens helemaal mis. Voor het eerst moet ik de nood knop gebruiken vanwege een flinke hyperventilatie aanval. Daar heb ik lang geen last van gehad, ben er dan ook zeer verbaasd door. Te snel naar mijn zin word ik de tunnel weer ingeduwd en vervolgens lig ik stijf van de zenuwen te hopen dat het alsjeblieft zo snel mogelijk voorbij is. Als ik die nood knop nóg een keer gebruik, moet de hele scan nóg een keer opnieuw, dat wil ik dus echt niet, doorzetten dus….
Na de langste twintig minuten ooit is het voorbij, pffff! Wegwezen hier! Nu M. opzoeken die in het restaurant op zijn laptop wat probeert te werken.
En daarna meteen door naar de chirurg waar we eigenlijk om 9.50 uur een afspraak voor de uitslag hadden. Het is inmiddels 10.55 uur….
Dit keer voorbereid op een lange tijd wachten komen we in de wachtkamer aan met een lekker kopje koffie. We hebben het nog niet neergezet, of we worden al binnengeroepen door de chirurg, dat is snel!
‘Goedemorgen, bladiebla, dit en dat’, ik hoor er allemaal niks van. Ik loop langs zijn computerscherm en zie alleen maar de scan van mijn hersenen met het grote gapende witte gat……Is het vocht of is het een nieuwe tumor?
“Alles is goed hoor, het ziet er keurig uit!”
Pfffhhhhhhhhhhhh, een grote last valt van mijn schouders, tranen in mijn ogen, we kunnen er weer een half jaar tegenaan!!!!!!!!!!!!!
Reacties
Hoi Rianne,Altijd fijn weer om te beseffen dat mijn blog zoveel gelezen wordt en dat mensen er wat aan hebben. Jezelf in een verhaal herkennen is zó fijn, ik weet er alles van, ook al zijn sommige dingen ook heel zwaar om te lezen.Afgelopen keer zat er een jongen bij de MRI die overduidelijk hetzelfde als ik had meegemaakt. Ik voel dan meteen een hele sterke verbondenheid en wil dan van alles van hem weten en met hem praten. Tegelijkertijd is dat een klap op je neus, want hij bleek al een tweede operatie achter de rug te hebben en inmiddels een kwaadaardige variant te hebben. Toen ben ik maar gestopt met vragen.
Lastige dingen zijn dat. “De honger naar informatie en herkenning”, maar tegelijkertijd ook niet met de toekomst geconfronteerd willen worden… Het ga je goed lieve Rianne, hopelijk volgen er nog vele goede scans voor ons!Liefs, Danielle
Hoi lieve D, Wat fijn dat je controles weer zo goed verlopen zijn. Jouw verhaal zou mijn verhaal kunnen zijn, zit hier echt met tranen in mijn ogen je verhaal te lezen. Ben ook wakker geopereerd, ook door dezelfde chirurgen als op tv. Moet nu een keer per half jaar in de scan. Vind dat ook altijd supereng. Het idee dat je tumor ook altijd hooggradig kan worden, maar goed, ik probeer er ook tussen de scans in maar het beste van te maken. Wens je heel veel sterkte en kracht toe!
Liefs, Rianne