De laatste dag van 2018

Het jaar beginnend en eindigend met een hoop shit. Het gaat gelukkig de goede kant op.

Maandenlang bijna niks kunnen/willen eten. Voordeel is meer dan -10 kg! Van heel kort naar kort haar, daar zit ik nog het meest mee nu. Jochem Myjer mag er dan blij mee zijn, maar ik haat het! “Het gaat goed hoor, volgende keer kan ik het zus en zo knippen en dan word het echt leuk!” Zegt de kapper. Fuck you.

Laatst moest ik per direct naar Tilburg rijden. Ze verdachten me van een longembolie door de klachten die ik aan de telefoon noemde. Geen idee waarom, maar ik raakte echt in paniek. Longembolie??? Wat is dat? Waarom ik? Spoed? Ik heb geen vervoer!! Huilend belde ik een buurvrouw, en toen ze me hoorde huilen riep ze binnen 2 seconden dat ze er NU aankwam. Nee, ik kom wel naar jou, ik moet me nog aankleden! En zodra we in de auto zaten begonnen de grappen. Dat zijn je vrienden, echt ik hou zo van ze ❤

Mijn dochter die met iedereen mee mag lopen, eten, logeren. Echt ❤

De oncoloog zei laatst dat alcohol echt wel weer kan (onder begeleiding ?). Joepie! Hoeveel dan? Nou 1 glas, 2 glazen….. yeah right.

Dus kreeg ik mijn glaasje spätläser van mijn mams deze kerst waar ik altijd om uitgelachen werd. Niet te zuipen. Maar weet je, hij werd lekkerder en lekkerder. 2e Kerstdag had ik spijt dat ik hem niet meegenomen had.

Mijn echtgenoot is lief, blijft lief, maar het is wel zwaar. Jezus wat raakt zoiets je relatie. Dikke kus lieve schat ❤

Maar nu genoeg over mij. Iedereen die ik tegenkom vraagt hoe het met me gaat. Nu wens ik JULLIE een prachtig, gezellig en vooral gezond nieuw jaar toe ???