Een nieuw jaar

Er is weer een nieuw jaar begonnen, een jaar waarin heel ons leven gaat veranderen. Hopelijk voornamelijk op een positieve manier met de nadruk op onze dochter, die inmiddels al over 16 weken geboren gaat worden.
Alles gaat goed met haar, de controles zien er prima uit.
Geestelijk gaat het momenteel wat minder. Al het nieuws is natuurlijk ingeslagen als een bom en is lastig te verwerken. De afgelopen feestdagen hebben ook niet echt geholpen. Het viel me best zwaar.
Ik ben sinds begin december gestopt met werken tot in elk geval na de bevalling, dit lukte me niet meer. Er zijn veel dingen die ik momenteel niet meer kan, ik heb weinig energie en helaas ook vaak veel pijn aan mijn bekken door de zwangerschap. Als ik een dagje op pad ga, dan ben ik de dagen die erop volgen totaal uitgeblust. Dit is moeilijk te verkroppen, want in je hoofd kun je alles, maar als je vervolgens merkt dat het gewoon echt niet meer kán, dan baal je, enorm zelfs.

Inmiddels zijn de data bekend waarop we weer iets meer te weten gaan komen. Op 27 jan. krijg ik een uitgebreide MRI scan. Deze is bedoeld om wederom te zien óf de tumor gegroeid is, en zo ja, hoeveel. Daaruit kunnen ze afleiden of de boel stil ligt (en er dus niet zoveel haast is), of dat het dus wel aan het groeien is (en haast is geboden). We hopen op het eerste, dan worden de vervolgstappen me hopelijk bespaard tot na de bevalling. Degene die me hier meer over gaat vertellen is een neurochirurg in het Elisabeth ziekenhuis in Tilburg, en daar heb ik op vrijdag 5 februari een afspraak mee. Over 4 weken weten we dus eindelijk meer.