Een maand later

30 november 2009

Vandaag hadden we dus de afspraak bij de neuroloog, voornamelijk voor de uitslag van de MRI scan. We hoopten een antwoord te krijgen van “alles ziet er weer goed uit, u kunt met een gerust hart naar huis etc…..”.
Helaas liep het een beetje anders. Als het inderdaad 4 weken geleden een beroerte zou zijn geweest, had er verschil zichtbaar moeten zijn ten opzichte van de vorige scan. Na een beroerte sterft het getroffen deeltje in de hersenen namelijk af, en het gebied eromheen geneest weer.
De nieuwe scan zag er echter exact hetzelfde uit als die van 4 weken geleden, en dit betekent dat de kans dat het een beroerte was heel klein is (die kans is nog wel aanwezig, en wordt verder onderzocht). Maar vrijwel zeker is het grote probleem dat ik een gezwel in mijn hersenen blijk te hebben (hierbij kan dus die beroerte nog eens bijgekomen zijn, maar het gezwel is er in elk geval).

Hoe dat daar gekomen is, en hoe lang het er al zit is nog niet duidelijk, hopelijk komen ze daar nog achter, maar de kans bestaat gewoon dat ik er al jaren mee rondloop. Door de 2 foto’s naast elkaar te leggen kunnen ze wel zeggen dat het momenteel absoluut niet groeit, en dat is dan wel weer geruststellend nieuws.

Over 2 maanden ga ik wederom terug voor een MRI scan, om te kijken of ze dan verandering zien. Mocht het nog steeds net zo groot zijn dan is er even geen haast. Ik word daarna doorgestuurd naar een neuroloog in het St. Elisabeth ziekenhuis in Tilburg die gespecialiseerd is op dit gebied. Er zal zeer waarschijnlijk een biopsie gaan volgen (er wordt dan een deeltje uit het betreffende gebied operatief verwijderd om het verder te kunnen onderzoeken). En er zal zeer waarschijnlijk een operatie gaan volgen waarbij het geheel verwijderd gaat worden. Dit is een vrij heftige operatie, die hopelijk ná de bevalling wordt uitgevoerd, om zeker te zijn dat het geen ellende meer kan brengen.
Bij “oudere” mensen wordt dit vaak niet gedaan, maar bij jonge mensen doen ze dit vaak wel omdat je er anders te lang mee rond moet blijven lopen (met altijd natuurlijk angst dat het wél is gaan groeien).

Al met al een hele heftige dag die we niet verwacht hadden. Het is zo hard aangekomen dat vooral ik even geen “zin” heb om het te moeten uitleggen aan anderen, we hebben even genoeg aan elkaar. Vandaar ook even dit blogje zodat de meesten toch op de hoogte zijn….