Wacht niet tot de storm overgaat…maar leer te dansen in de regen!

Er hangt iets onheilspellends in de lucht. Donkergroene wolken pakken zich samen en de eerste druppels raken haar voorhoofd. Een ervan glijdt langs haar hals, en ze rilt. Ze trekt haar schouders op en duikt verstijfd in een portiek. Daar kijkt ze toe, hopend dat de bui snel overtrekt.

Logisch, denk je. Zou ik ook doen. Maar, zou een oude wijze zeggen: deze vrouw durft niet te leven. Ze hoopt in feite dat het leven zoals het is, aan haar voobijgaat. Wat als de storm nooit overwaait? En tegenslag op tegenslag volgt? Blijft zij daar dan eeuwig staan, als een bevroren toeschouwer?

Wie voluit wil leven, moet deelnemen. Ook aan de donkere kanten van het bestaan. Wat doe jij eigenlijk wanneer jouw hemel donker kleurt? Als het even niet vanzelf gaat? Sluit je je ogen en wacht je op betere tijden? Kruip je weg, zoals de vrouw in haar portiek?

Ik daag je uit: probeer het. Zet een stap naar buiten en beweeg mee met wat het is. Dans op het ritme van de regen en buig in de wind. Dan ontvouwt het leven zich voor je als een interessante ontdekkingstocht, een spannend avontuur. De moeilijke momenten worden juist kansen om je te ontwikkelen. De vrouw hoort in de verte iets omvallen. Nog steeds grijpen de donderwolken gretig om zich heen en dorre bladeren dansen wild over de stoep. Wat kan mij gebeuren?, denkt ze opeens. Ze stapt met een glimlach de regen in.

Uit het tijdschrift YOGA van november 2010